غواصی در غار از کجا شروع شد؟
غواصی درغارهای پر از آب که دسترسی مستقیم به سطح ندارند غواصی غار (Cave Diving) گفته میشود. غواصی غار یک ورزش سنگین ، پر ریسک است وهمین طور راهی برای کاوش درغارهای زیرآب است که عموما برای تحقیقات علمی یا گاهی برای جستجوی و بازیابی غواصان گمشده هنگام غواصی به کار میرود. غواصان را با مشکل غواصی فنی مواجه می کنند. غارهای زیر آب طیف وسیعی از خصوصیات بدنی را دارند.
با وجود این خطرات و ریسک ها، غارهای پر از آب به دلیل ماهیت غالباً غیر قابل توصیف غواصان، غارنوردان را جذب خود می کنند و این محیط زیبا میتواند حاوی جانورانی باشند که در جایی دیگر یافت نمی شوند.
ژاک-ایو کوستو، مخترع نخستین تجهیزات غواصی مدار باز (Open Circuit SCUBA) ، اولین غواص غار مدار باز در جهان بود. با این حال ، بسیاری از غواصان غار قبل از ظهور اسكوبا با كمپرسورها و دستگاه تنفسی تغذیه ازسطح به غارها نفوذ كرده بودند. غواصی در تمام اشکال مختلف ، از جمله غواصی غارها ، از زمان معرفی کوستو در سال 1943 را جدی گرفته شد است. همین طور دو کشور بریتانیا و ایالات متحده به دلیل داشتن محیط های بسیار متفاوت در تاریخچه غواصی غارها ،تکنیک ها و تجهیزات غواصی تأثیر ویژه ای دارند.اما همانطور که در مورد تاریخچه غواصی تکنیکال گفته شد در دهه 1960 غواصی در غارها محبوبیت زیادی را در بین غواصان در ایالات متحده افزایش داد.
غواصی آکادمیک و اصولی راه نجات شد
با این حال، غواصان غار با تجربه بسیار اندکی وجود داشتند و تقریبا هیچ کلاس آموزش رسمی برای وجود نداشت، در نتیجه تعداد زیادی از غواصان سعی درغواصی غار و بدون آموزش رسمی داشتند که منجر به بیش از پانصد کشته در طی این دهه شد. سازمان های غواصی غار با ایجاد برنامه های آموزشی و تکنیک های درست، ایجاد استانداردهای غواصی برای جلوگیری از این تلفات ، به این مشکل پاسخ دادند.
از دهه 80 میلادی، با فراگیر شدن آموزش غواصی غار و همین طور وجود تجهیزات مناسب تلفات غواصان را به شدت کاهش داد واکنون با رعایت ایمنی و استانداردها حادثه برای یک غواص آموزش دیده در غار بسیار نادراست.
شرایط و تجهیزات
غواصی های غار عموما به دو دسته کم عمق وعمیق دسته بندی میشوند که این مساله باعث میشه برای عملیات های آبی دربیشترموارد غواص تکنیکال و فنی باشید. روش های غواصی غار با دیگر روشهای مورد استفاده درغواصی در محیط های بازعمدتاً نیز تفاوتهایی دارد: تأکید بر نفوذ درغار، مدیریت گاز،جهت یابی،محاسبه زمان برگشت و غواصی در فضاهای محدود از این تفاوت ها است.
از آنجا که غواصی بیشتر غارها در محیطی انجام می شود که هیچ دسترسی مستقیم به سطح وجود ندارد ، بسیار مهم است که بتوانید قبل ازاتمام گاز تنفسی راهی برای خروج پیدا کنید که این امربا استفاده ازبرنامه ریزی بین تیم غواصی و راهنمای تیم شکل میگیرد و همیشه نقطه خروج ازغاربا برنامه ریزی دقیق و نظارت برمیزان گاز فراهم می شود. برای جهت یابی ازدو نوع اصلی از راهنما استفاده می شود: خطوط دائمی و خطوط موقت که خطوط دائمی ممکن است شامل یک خط اصلی باشند که از نزدیکی ورودی / خروجی را نشان میدهند وخطوط جانبی برای نشان دادن جهت درامتداد خط تا نزدیکترین خروجی مشخص شده اند.
تجهیزات مورد استفاده بستگی به شرایط متفاوت است اما غالباً تجهیزات سایدمانت و یا تانک های دوقلو برای ذخیره هوای بیشتر مورد نیاز است. معمولاً به دلیل عمق بالا نوعی غواصی فنی محسوب می شود و غالباً شامل توقف های برنامه ریزی شده برای رفع فشار (Deco Stop) است. در بعضی از غارها ، تغییر درعمق غار در طول مسیر، عمق را محدود می کند و باید دیگر مخلوط های گاز و برنامه رفع فشار استفاده نمود.
در نظر بگیرند که درغواصی غار معمولاً از مسیر محدود و مشخص تعریف شده اگر نیاز به رفع فشار و توقف است ، به طور منطقی می توان انتظار داشت که سلیندر های برداشت فشار را جدا نموده هنگام خروج سیلندرهایی که بطور موقت در مسیر قرار داده اید پیدا کنید .
چه کسانی میتوانند غواصی غار انجام دهند؟
بیشتر مهارت های غواصی در آب آزاد برای غواصی غارها اعمال می شود اما مهارت های اضافی مخصوص محیط های بسته و همین طورروش غواصی سایدمانت وسلیندرهای دوقلونیز مورد نیاز است.
کنترل شناوری در حد عالی به جلوگیری از ایجاد گل و لای و ریز گرده ها درنهایت به حفظ دید در مناطقی با رسوبات پوشیده شده کمک بسیاری می کند.
مهارت غواصی در شرایط اضطراری، مدیریت بحران برای مقابله با مشکلات احتمالی در تجهیزات و غواصی در فضای محدود با دید کم گاها تاریکی محض اندکی پیچیده است.
پس برای داشتن مدرک غواصی تکنیکال،سایدمانت یا حداقل آشنایی با غواصی تکنیکال و حداقل داشتن مهارت در کنترل شناوری مورد نیاز است.
